Siądź na murach i patrz… Jesienne Bergamo pędzikiem [DUŻE ZDJĘCIA]

Jesienne Bergamo. Tak Wam pokażemy w tych zdjęciach, abstrahując od tego, co w tym czasie się działo. A działo się sporo, bo byliśmy pomiędzy przylotem a wylotem na Słowację. Za chwilę mogło być różnie na odprawie, więc nie mogliśmy się skupić. Spacer po starym mieście zajął nam dosłownie 3 godziny. Jak wrócimy tu na dłużej, przygotujemy dla Was ten wpis, który planowaliśmy „ukryte skarby Bergamo”

Informacje praktyczne: Z lotniska Orio ai Sero jedzie bezpośredni autobus komunikacji miejskiej A aż na Stare Miasto (zwane też Gónym Miastem). Z małym postojem na dworcu autobusowym w centrum jedzie się tu około 35 minut. Wysiadamy na ostatnim przystanku, lub na 4 od końca, jeśli chcemy użyć kolejki linowej (szynowej) na Stare Miasto. Ale po co? Zazwyczaj jest kolejka do kas. Mamy bilety 90-minutowy, wykorzystajmy go do końca nie wysiadając. Autobus wraca wzdłuż południowych murów miejskich, ma tam 2 przystanki.

Bergamo podzielone jest na dwie części. Dolna, nie odbiegająca niczym od setek włoskich miast na północy i Górna, będąca naszym zdaniem jedną z kilku najpiękniejszych starówek Północnych Włoch. IMHO dzięki temu Bergamo staje się dla niektórych ciekawsze samo w sobie od Mediolanu, do którego jedzie stąd większość. To również drogie miasto, zadbane miasto, tłoczne miasto, pięknie położone miasto, specyficznie obwarowane miasto.  To miasto słynące ze świetnych lodów i pieczywa.

Bijącym sercem jest Piazza Vecchia, obecnie pokryta w całości sztuczną trawą, sprawiająca wrażenie kolorowego „przedpokoju” w mieście. Tuż obok stoi katedra Duomo, dwa najstarsze i najcenniejsze bergamońskie pałace – Ragione i Nuovo. Miasto okala okazała wstążka murów o specyfice bastionowej, gdyż starówka wyrasta praktycznie 30 metrów ponad resztę obszaru. Na większości z murów i narożnych fortec dziś znajdują się skromne parki i ścieżki spacerowe, z których świetnie obserwuje się (niestety często zadymione lub zamglone) niziny Lombardii. Jednym z ukrytych skarbów jest trochę zaniedbany, ale kameralny i magiczny dziedziniec klasztoru Convento San Francesco.

Ok wystarczy, nie ma sensu próbować pisać posta o samym Bergamo, bo do tego nadarzy się inna okazja. Nie raz, nie dwa i zapewne nie trzy się tu jeszcze pojawimy.