Naprawdę cieszmy się, że mamy w Polsce Toruń [DUŻE ZDJĘCIA]

– I wyobraź sobie, że 2 tygodnie temu lało się z nas jak z kąpielowych gąbek w Mumbaju – gadaliśmy do siebie, pałaszując kupione na sztuki pierniki w różnych smakach. Nie dałoby się tego zrobić, gdyby nie awaryjne kupno rękawiczek za 2 zł w sklepie „Wszystko za 4 zł”. Odczuwalna była chyba minus 8 stopni. Tak zaczęliśmy sezon zimowy 2014/2015. Odwiedzinami w Toruniu. Który to Toruń właściwie to można odwiedzić w niekorzystnych warunkach meteorologicznych, bo on po prostu wynagrodzi nam wszystko. A w sumie… Jest tu gdzieś jakaś osoba, którą Toruń NIE zachwycił? 

W przeciwieństwie do wielu pięknych, ale z jednak odbudowywanych miast w Polsce, Toruń wygrywa, bo większość tkanki architektonicznej miasta jest prawdziwa. Perfekcyjnie odrestaurowana, tam gdzie trzeba uwydatniona światłem, oszczędzona zalewem przybudówek i wszechobecnych reklam. W Toruniu można także śmiało realizować kult cegły. Masywnej, klimatycznej, przepięknej ceglanej architektury, zwieńczanej co chwilę gotyckimi łukami i filarami. Te cegły były układane tu, w takiej formie ponad 500 lat temu. To niesamowite.
Owszem… Pięknie zakonserwowany jest Bamberg, Czeski Krumlov i Den Bosch. Ale inaczej. Ceglana jest Florencja i Bolonia. Ale inaczej. ceglane są Ryga i Tallin. Podobnie, ale inaczej. Nie zepsuła tego fala renesansowych i barokowych poprawek. Trochę nadgryzł Potop Szwedzki, ale nie aż tak, jak w reszcie miast Polski.

O Toruniu przyjezdni, zwłaszcza z zagranicy, pamiętają i wspominają długo, zachwyt wyrażają prawie zawsze a turyści z odmiennych kulturowo miejsc świata tracą głowę wobec wielkiej „inności”. To działa dokładnie tak samo, jak u nas zachwyt nad bazarami Stambułu, nad potęgą Tadź Mahal, czy kolonialnym klimacie Antigua albo Cuzco. Powinniśmy naprawdę cieszyć się, że mamy Toruń. Naszym zdaniem to miasto, które powinniśmy stawiać na równi z Krakowem. Przy czym do tego drugiego można wręcz mieć więcej zastrzeżeń.
Każda waloryzacja ma oczywiście od początku pewną „tezę”. W zależności jak chcemy ocenić miasto, region, miejsce – bardzo często zapominamy, by do przygotowanej oceny dodać „autentyczność”, „ład”, „porządek”, „unikatowość”, „inność”. Toruń to ma. I z tego co wiemy znajduje się w większości programów wycieczek po Polsce. A jako punkt pomiędzy Warszawą a Trójmiastem t0 chyba zawsze.

Toruń oblany jest też mitem miasta, które każdy dobrze wspomina, miasta, które ma klimat (zwłaszcza po zmroku), miasta Kopernika, studentów, miasta inteligenckiego (przez co obrywało my się podobno za komuny, na korzyść sąsiedniej Bydgoszczy), miasta po którym spacer się nie kończy, gdzie dobrych knajp nie jest trzy na krzyż ale co najmniej kilkanaście (Naleśniki w Manekinie!!!). Stare Miasto z dwoma rynkami, pierzeje i boczne uliczki, gotyckie kamienice, których rola dziś jest różna – od reprezentacyjnych po usługowe sprawia, że to, po co przyjemne w odbiorze – po prostu jest na każdym kroku. Nie tam, gdzie wcześniej trzeba było zaplanować zwiedzanie, ale wszędzie.
Może brakuje mu trochę powabu Pragi czy Budapesztu, bo jest monotematyczny, rzeka nad którą leży jest zbyt duża, by mógł ją poskromić (tylko jeden most!) i nie ma wzgórz, punktów widokowych, które zawsze takim miastom nadają zmysłowości. Ale nadrabia swoją zwartością. Jeśli można to tak niefachowo określić.
Jak kogoś cegła znudzi niech pójdzie zadrzeć głowę do gwiazd z Toruńskim Planetarium lub zrobi krótki spacer poza Starówkę w kanion ulic Bydgoskiego Przedmieścia, innej, niż Stare Miasto, ale klasowej, secesyjnej, XIX-wiecznej części miasta (czwarte i piątek zdjęcie od końca). Ale obowiązkowo, zwłaszcza pod koniec dnia przejdźcie się na drugą stronę Wisły (Lub autobusem 22), by przyjrzeć się (i tu znów określenie „naj”) najpiękniejszej naszym zdaniem nocnej iluminacji i panoramie miejskiej w Polsce. Jest zachwycająca (Ostatnie foto).

I pomyśleć, że Toruń wygraliśmy trochę na loterii. Na niezbyt nam przychylnej loterii historycznych losów, dzięki którym założone przez Krzyżaków miasto po Wojnie 13-letniej wpadło w naszej objęcia i raczej na długo już z nich się nie wyrywało.

Ciekawe czy chłonność turystyczna Torunia jest już na wyczerpaniu czy jeszcze miasto przyjmie wiele? Asia, autorka bloga asiaya.pl na naszym Instagramie zażartowała, że teraz to tylko pasowałoby zaprosić tu Woody’ego Allena, by nakręcił jakąś „Miłość w Toruniu” albo „O północy w Toruniu”. Wtedy oczywiście moglibyśmy to sprawdzić. Ale może lepiej nich zostanie dokładnie tak jak jest teraz. Skoro 500 lata tego miasta tak świetnie się prezentuje, niech ostatnie 10-20 pozostanie na kolejnych 10-20 przynajmniej.

Do Torunia można naprawdę łatwo dostać się z każdej części Polski. No może trudniej z Jeleniej Góry czy Przemyśla, ale dzięki połączeniami polskibus.com i dość gęstej siatce połączeń TLK z każdego większego miasta dotrzemy tu na weekend albo na jeden dzień w 2-3 lub maksymalnie 5-6 godzin.
O praktycznym i sensownym zwiedzaniu Torunia napiszemy niebawem (plus film), póki co, zobaczcie zdjęcia. Jeśli macie podobne odczucia co do tego miasta, spostrzeżenia lub wspomnienia – napiszcie, śmiało 😉