Bolonia godzina po godzinie. Nasza relacja z czerwonego miasta [FOTY, WIDEO]

Tak najprawdopodobniej wyglądała XII-wieczna Bolonia. Średniowieczny Nowy Jork? / wikimedia commons

Bolonia od zawsze kojarzyła mi się z uniwersytetem – najstarszym w całej Europie i z arkadami, które przyjemnie chronią przed palącym słońcem. Żacy z całej Europy garnęli się tu jak ćmy do lampy, zapewne było to najbardziej „młodzieżowe” miasto średniowiecza. Dziś już wiem, że Bolonia to miasto arkad i loggi- ciągną się niemal nieprzerwanie nad każdym chodnikiem osiągając w sumie długość 30 km! To także miasto, którego cechą charakterystyczną są budynki wyróżniające się czerwoną, pomarańczową, różowawą lub żółtą elewacją. No i spektakularnych wież obronno-mieszkalnych. To jest coś… niebywałego!

W mieście byliśmy tylko przejazdem przy okazji naszego lotu do Stambułu, a potem dalej wgłąb – do Kapadocji. By wykorzystać czas oczekiwania na samolot do Konstantynopola postanowiliśmy ruszyć w drogę, w miasto! Udało nam się zobaczyć bardzo dużo ale i tak żałujemy, że byliśmy tam tak krótko! Obiecaliśmy sobie, że musimy do Bolonii jeszcze kiedyś powrócić.

Komunikacja. Z lotniska stosunkowo często jeżdżą autobusy komunikacji publicznej, które zatrzymują się przy dwóch kluczowych dla zwiedzania miasta miejscach – najpierw przy Porta San Felice na zachodzie Strarego Miasta a potem jedzie przez jego wschodnie uliczki aż do głównego dworca kolejowego, który znajduje się rzut kamieniem od dworca autobusowego oraz dawnej bramy północnej miasta, czyli Porta Legambiente. Za bilet w jedną stronę płaciliśmy chyba około 6 euro, więc niedużo ale niemało też. W załączniku doklejamy zdjęcie rozkładu. Mamy nadzieje, że wciąż aktualny

Godzina 10.00. Jak, to Kopernik tutaj?

Most zwodzony i brama miejska (Legambiente Bologna) i Park Montagnola. To miejsca, do których postanowiliśmy udać się zaraz po tym, jak autobusem dotarliśmy z lotniska do centrum miasta. Brama stanowiła zapewne niegdyś fragment murów obronnych otaczających centrum miasta .Przez bramę i most wokół którego znajdowała się w przeszłości fosa, można bez problemu przejść. W pobliżu znajduje się niewielki park, w którym postanowiliśmy chwilkę odpocząć (ławki były jednak „zajęte” przez miejscowych – mimo wczesnej przecież godziny). Jednym z pierwszych miejsc, któe zobaczyliśmy, był dom profesora Domenico Novary, nauczyciela i mistrza Mikołaja Kopernika, w domu którego częśto przebywał i powoli „zarażał się” wizją śmiałych odkryć astronomicznych.

Godzina 11:00 robi się pomarańczowo

Place i Arkady Plac 8 Augosto. Spacerując po wąskich uliczkach  ma się wrażenie jakby czas zatrzymał się w miejscu. Plątanina wąskich uliczek wzdłuż, których ciągną się charakterystyczne czerwone, różowe i rdzawe elewacje domów robią niemałe wrażenie. I tak tu cicho i spokojnie – nie ma tłumów (jeszcze) – nic tylko chłonąć miasto i… robić zdjęcia.

Godzina 12:00 Canale di Centro 

No to przenieśliśmy się na krótką chwilę do… Wenecji! No może to porównanie jest nieco przesadzone, ale tak – w Bolonii można znaleźć kilka zakamarków gdzie fronty domów znajdują się bezpośrednio nad fragmentami wąskich kanałów. To system fos i kanałów, otaczający miasto pierścieniowato główniej w północnej części. Bardzo to ładne i takie romantyczne… Chociaż jak zwykle w naszym przypadku musiał akurat musiał być remont! Aghrrr!

Godzina 13:00 – Nic się nie dzieje… Ale nie siedzimy

Też jakoś dziwnie tu spokojnie! Myśleliśmy, że w miejscu, gdzie znajduje się najstarsza europejska uczelnia (powstała w 1088 roku!) będzie aż roiło się od studentów! Oprócz budynku samej uczelni (no i czerwonych arkad, pod którymi chowali się zapewne przed słońcem zaczytani żacy) naszą uwagę przykuł fragment siatki (takiej, z której stawia się ogrodzenia) na której zawieszono mnóstwo ogłoszeń typu – „wynajmę mieszkanię”, „jutro koncert”, „sprzedam książkę” – tak, to bez wątpienia dzielnica studentów! Wiecie zapewne, że na Uniwersytecie w Bolonii studiował Mikołaj Kopernik – nam udało się także znaleźć dom w którym mieszkał podczas studiów nasz słynny astronom (znajduje się bliżej początka naszego spaceru). Na chwilę wstąpiliśmy też na teren dawnego klasztoru San Giacommo Maggiore – uroczy dziedziniec i muzyka wydobywająca się z okien na piętrze (chyba jakaś próba?)

Godzina 14:00 Iluzja, wszędzie iluzja

Choć moglibyśmy w tym momencie dojść do głównego placu, zostawiamy go na koniec Idziemy dalej ulicą by w końcu dojść  na bardzo ładny plac (Piazza Santo Stefano) otoczony z wszystkich stron stoiskami z obrazami, rzeźbami, książkami, lustrami, biżuterią… Tak – to zapewne targ staroci – gwarny, kolorowy, na którym znaleźć można naprawdę wiele interesujących pamiątek. Ciężko oderwać się od tych straganów, jednak warto choć na chwilę spojrzeć na kościół, który przylega do placu – sprawia wrażenie jakby składał się z kilku świątyń połączonych w jedną całość. Bardzo ciekawa iluzja!

Godzina 15:00 – Drzemka

Czas na odpoczynek – po długim dniu i zwiedzania. Postanowiliśmy udać się do parku miejskiego – Giardini Margherita. Bardzo przyjemne miejsce – wielu młodych Bolończyków spędza tu czas grając w przeróżne gry, spotykając się na romantyczych randkach lub po prostu spacerując. Bez problemu można było rozłożyć się na trawniku pod drzewkiem i urządzić sobie piknik (w przypadku Marcina także krótką drzemkę). W drodze powrotnej zahaczyliśmy o południową bramę miejską –

Godzina 16:00 – Ślad Michała Anioła

Kręte uliczki zawiodły nas do Kościoła Świętego Dominika. Weszliśmy do środka bez problemu, choć problemy były już z możliwością robienia zdjęć w środku, nie mówiąc już o uwiecznieniu słynnego sarkofagu świętego na fotografii. A tak fajnie byłoby mieć na pamiątkę zdjęcie z dziełem, którego autorem był sam Michał Anioł (kończył on piękny baldachim, który rozpoczął rzeźbić mniej znany Niccola dell’Arca). To naprawdę fajne miejsce i nawet w godzinach „turystycznego szczytu” wydaje się być  w miarę spokojne.

Godzina 17:00 – kamienny Nowy Jork

Na to czekałam! Wieże w Bolonii wznoszą się na placu Porta Ravegnana (nieopodal Piazza Maggiore). To wysokie średniowieczne kamienne wieże (z XII wieku!) – podobne jak w San Gimignano. Majestatycznie górują nad placem, który jest dość gęsto zabudowany i niewielki w związku z tym ciężko jest je uchwycić aparatem w całej okazałości. Niższa, która nosi nazwę Garisenda jest dość mocno nachylona – czyli nie tylko Piza ma swoją krzywą wieżę:) Na wyższą – Torre degli Asinelii można wejść, by podziwiać panoramę miasta. Pomiędzy placem a Piazza Maggiore ciągnie się Strada Maggiore, będąca głównym deptakiem (salonem) miasta.

Godzina 18:00 – Serce Miasta

Piazza Maggiore to serce miasta. Chyba jedno z piękniejszych tego typu w Europie, bo imponuje nie tylko wielkością. Wokół placu wznoszą się piękne gotyckie, romańskie i renesansowe budowle jak Palazzo Comunale, Pałac Notariuszy, czy niesamowity, położony centralnie Pałac Podesty.. No i oczywiście ogromna Bazylika S. Petronio, której zielona kopuła stanowi charakterystyczny element w krajobrazie miasta, natomiast wrażenie robi już sama fasada, choć surowa to zgrabnie i nietypowo ozdobiona ceglanymi wykuszami, których, położonych tu na jakby „zakładkę” jest tysiące.

Godzina 19:00 – Duchy władzy

Jeśli Piazza Maggiore, to oczywiście także Fontanna Neptuna (XVI/XVII wiek) – przypominam, że nie jesteśmy w Gdańsku! Wznosi się w samym centrum tego gwarnego, obleganego przez wielu turystów placu. To miejsce naprawdę urzeka – stanowi kwintesencję wspaniałej historii miasta, mistrzostwa architektonicznego – po prostu tego, z czym kojarzy się wiele włoskich miast! Postanowiliśmy wejść na chwilę do budynku Ratusza – Palazzo Comunale wiedzeni czarem tajemniczych arkad i kryjących się za nimi dziedzińców. Ten średniowieczny (wciąż i duchem i kamieniem) budynek jest udostępniony do zwiedzania wszystkim. To niesamowite, że pomiędzy piętrami poruszamy się nie schodami lecz… pochyłymi korytarzami, którymi dawniej na sale posiedzeń wjeżdżano karocami i końmi. Właściwie dalej można… z przepięknym dziedzińcem (po schodach, którymi niegdyś wjeżdżano na teren pałacu karocami. Warto tu wejść, by zerknąć na plac góry i zobaczyć galerię sztuki (wstęp wolny)

 

Godzina 20:00 – Jeszcze jedna wieża

Na północ od „rynku” znajduje się drugi imponujący, acz dużo młodszy kościół Bolonii – Catedrale MEtropolitana di San Pietro. Nie udało nam się zrobić zdjęć w środku (zakazy!) więc zrobiliśmy tuż przy wejściu. Na tyłach kościoła znajduje się fantantyczny dziedziniec a troszkę dalej, dosłownie 50 metrów majaczy trzecia bolońska wieża mieszkalna – Torre Incoronata, trochę skromniejsza i mniej widoczna, bo dosłownie „wciśnięta” w kwartał zabudowy mieszkalnej. Jest późno, słońce zachodzi, mury i elewacje bolońskie szaleją – przyjmują barty złote i bursztynowe.

 

 

 

Godzina 21:00 – Szybkim spacerem „replay”

Potem w ciągu godziny przebrnęliśmy jeszcze raz przez centrum. Oczywiście im bliżej zmroku tym robi się gwarniej – to Włochy. Po drodze wstąpiliśmy do Intercoopa (polecamy te markety), by zrobić zapas na lotniskową noc i stambulski poranek. Autobusem na lotnisko (znów niestety 6 euro) udaliśmy się krótko po 22:00.

Inne nasze relacje 24h:

[sprawdz] Relacje godzina po godzinie » ZE SZTOKHOLMU » Z BERLINA  » Z LONDYNU »  Z BUDAPESZTU » Z SANDEFJORD [/sprawdz]

GDZIE SPAĆ? Porównaj najtańsze noclegi w Bolonii | Zarezerwuj hotel w Bolonii

Jeśli nie chciało Wam się czytać – proszę wersja uproszczona – nasz filmik wideo