Módl się, lataj i podróżuj. Katolik w podróży a sprawa polska [Debata Blogerów]

Tuż przed Wielkanocą wpadliśmy na ciekawy pomysł na wpis. Na blogach podróżniczych chyba jeszcze nikt nie poruszył tego tematu. A jest dość interesujący. Nawet ze zwykłego… statystycznego punktu widzenia. Skoro większość z nas jest katolikami (no okej! okej! spokojnie – to powiedzmy duża część z nas) to wynika z tego, że większość podróżujących… również być musi. W takim razie co… z niedzielą? No właśnie…

No nie oszukujmy się. Sami po prostu zrobiliśmy małą retrospekcję swoich postaw. Stąd ten pomysł…

No właśnie najpierw sami trochę rozmyślaliśmy drapiąc się nad uchem i bijąc metaforycznie w pierś – ile to mszy niedzielnych opuściliśmy z powodu podróży? Źle nie jest, ale cudownie też nie. Potem przyszła tradycyjna reakcja obronna na zarzut wobec siebie: No ale przecież Bóg jest wszędzie – nic się nie stało. Ale po jakimś czasie, po posileniu się głębszymi zasobami podstaw naszej wiary, doszliśmy do wniosku, że nie… lipa. To nie jest takie zerojedynkowe chyba.

Praktykujący katolik nie powinien sam siebie rozgrzeszać się z olewania niedzielnej eucharystii. Nawet jak podróżuje…

Chyba że…

No właśnie. I po to „chyba że” zasięgnęliśmy języka u innych popularnych blogerów – głównie podróżujących, ale nie tylko. Żeby podzielili się z nami swoimi przemyśleniami na ten temat. Mają mnóstwo czytelników, fanów, kreują opinie, są opiniotwórczy. To ważne.
I szczerze – powstał jeden z ciekawszych postów, jakie udało nam się wymyślić. Może będzie przydatny, dla wszystkich „poszukujących odpowiedzi”. W kupie raźniej, prawda?

Porozmawialiśmy więc chwilę ze świetnymi blogerami i fajnymi osobami, które pomimo swojej internetowej popularności, nie wstydzą się wspominać o tym, że są osobami wierzącymi. Z resztą „wstydzić się wspominać” – jak to brzmi :/

1. Przemkiem Skokowskim, autorem Autostopem przez Życie, od niedawna literackim debiutantantem z książką od tym samym tytule (Już bestseller!)
2. Patrykiem Świątkiem, który razem z Bartkiem Szaro prowadzi słynny Paragon z Podróży i jurorował w tegorocznym Blog Roku, nominując nas na podium
3. Kubą Rydkodymem, autorem jednego z najfajniejszych blogów o tanim podróżowaniu i autostopie – Plecak Wspomnień.
4. Mateuszem Ochmannem, autorem najpopularniejszego bloga religijnego – Bóg Honor & Rock’n Roll i genialnego vloga Bez Imprimatur

ANIA&MARCIN: Słuchajcie, czy bycie katolikiem – takim raczej praktykującym a jednocześnie podróżnikiem i wolnym człowiekiem – czy to wzajemnie się gryzie i wyklucza?

PRZEMEK: Zdecydowanie nie. Wprawdzie panuje dość powszechne przekonanie, że wierzący katolik, to osoba pokroju Cejrowskiego albo wszystko co najgorsze i najbardziej skrajne na prawo polskiej polityce, ale staram się być tego zaprzeczeniem. W swoich podróżach dość często miałem rozmowy na temat wiary, religii i historii, ale nigdy nie uważałem, że chrześcijaństwo jest najlepsze, najważniejsze, a wszystko inne jest złem wcielonym i herezją.
Katolik, a zwłaszcza podróżnik, powinien być otwarty na inne wierzenia, które prawie zawsze są narzucone przez historię i miejsce urodzenia. Owszem, gdy ludzie mnie pytają o wiarę np. w Iranie, tłumaczę im czym się różnimy, ale nigdy niczego nie narzucam czy nie nawracam, bo nie taka moja rola 🙂

A wyobraźmy sobie taką sytuację: Trafiasz w miejsce (na weekend) gdzie nie ma kościoła katolickiego. Miał przecież być! Jest np. zbór. Jest niedziela – co robisz?

PATRYK: Jeżeli jestem w miejscu, w którym nie kościoła katolickiego a jest niedziela idę do świątyni wyznania, które jest na miejscu. Traktuję to jako możliwość poznania innego podejścia, podejrzenia innych form modlitwy, nauczenia się czegoś nowego, co może przydać się w mojej modlitwie. To są dla mnie bardzo cenne doświadczenia i myślę, że każdemu dobrze by to zrobiło raz na jakiś czas.

MATEUSZ: Rozumiem, że katolicka świątynia jest oddalona od mojego położenia w znacznym stopniu. W takim przypadku zostaję w domu (hotelu, hostelu…), gdzie po prostu się modlę czy czytam Pismo Święte (spokojnie, są odpowiednie appki na telefon ;). W zborze protestanckim nie zachodzi Najświętsza Ofiara, dlatego wizyta u nich jest dla katolika bezcelowa. Lepiej pomodlić się w duchowej łączności z Kościołem katolickim.

No to weźmy konkretny przykład, np. Norwegię. Kościoła katolickiego w okolicy na 100% brak. Właśnie tylko zbór protestancki. W planie miałeś też wejść na skałę przy najpiękniejszym fiordzie w okolicy. I co teraz?
PRZEMEK: W takiej sytuacji mam osobliwe podejście. Uważam, że Bóg jest wszędzie, a zwłaszcza w świątyniach chrześcijańskich. Jeśli w mieście, gdzie trafiłem jest zbór czy cerkiew, to zawszę wejdę i będę się modlił, bo w drodze do zbawienia poróżniła nas tylko historia.

Owszem, jak mam do wyboru jakieś piękne miejsce, to zawszę się łamię, ale z reguły zależy to od tego kiedy ostatnio miałem okazję odwiedzić świątynie i kiedy będę miał ją znowu.
A! Czyli myślicie, że w takiej sytuacji można „jakoś” się usprawiedliwić?

KUBA: Tak. W takiej sytuacji jestem całkowicie usprawiedliwiony. I nie chodzi mi nawet o moje prywatne odczucia, ale o nauczanie Kościoła. Skoro planowałem i chciałem wziąć udział w niedzielnej Mszy Świętej, ale nie udało się to z przyczyn niezależnych ode mnie, to nie ma mowy o grzechu.

PATRYK: Nie mam z tym żadnego problemu, jak tylko znowu mam okazję to idę do „normalnego” kościoła.

Kuba a gdy zdarzyło Ci się opuścić niedzielną mszę z powodu „podróży”? W jaki sposób to odczułeś? Było Ci z tym źle?

KUBA: Zdarzało mi się odwiedzać kraje, w których znalezienie katolickiego kościoła jest niemożliwe. Opuszczenie niedzielnej Mszy Świętej z powodu takiej podróży nie jest jednak grzechem. Nie czułem się z tym źle. Zazwyczaj w niedzielę robiłem sobie małe nabożeństwo – trochę modlitw i czytanie Pisma Świętego, które zawsze wożę ze sobą.

PATRYK:  Nawet gdyby w moim mieście nie było kościoła, z pewnością mógłbym go znaleźć gdzieś w pobliżu. A nawet gdyby trzeba było jechać w niedzielę parę godzin, żeby taki znaleźć, to potraktowałbym to jako niedzielną wycieczkę przy okazji zwiedzając okolicę.

Przemek a Ty? Jedziesz stopem przez caaaaałą Turcję – no przecież jechałeś… Wiesz, że przez 5 tygodni nie będziesz miał styczności z żadnym kosciołem, świątynią katolicką. No ewentualnie grekokatolicka w Armenii. Co robisz?

PRZEMEK: Kilkukrotnie zdarzało mi się, że nie miałem możliwości odwiedzenia kościoła przez miesiąc czy nawet dwa. Czasem po ludzku nie da się tego przeskoczyć, a wtedy pozostaje mi tylko codzienna modlitwa i różaniec.. Jeśli grekokatolickie, to oczywiście odwiedzam.

Patryk, szykuje Ci się daleka i odludna wyprawa. Np. wierzchołkami Kaukazu. Rozmawialiśmy kiedyś o czymś takim z Bartkiem. Piękne widoki, genialne miejsca na poranki, przeżycia estetyczne, że tak powiem… boskie. I co wtedy?

PATRYK: Oczywiście wolałbym podróżować do miejsc, w których znajdę kościół, ale wiadomo, że nie wszędzie jest to możliwie. Jeśli chodzi o góry, z pewnością lepiej by było mieć w ekipie kapelana i np. przed atakiem na szczyt móc uczestniczyć na mszy w namiocie. To byłaby dla mnie niesamowita sprawa. Ale przecież na morzach, odległych wyspach czy wysokich górach kościołów nie ma, co nie znaczy, że nie ma tam Boga.
Podczas podróży do Indii i Nepalu nie miałem możliwości ustalenia trasy pod dostępność kościołów i bardzo długo nie byłem na mszy. Chodziłem do hinduskich świątyń, ale nie znajdowałem tam nic co dawałoby mi namiastkę naszych kościołów.
Było mi z tym bardzo źle, ale po powrocie byłem tak głodny uczestniczenia w Eucharystii, że jej przeżywanie nabrało dla mnie dużo większego znaczenia. Wszystko jest po coś.
A czym się różni niedziela np. u doświadczonego autostopowicza w porównaniu z innymi dniami tygodnia? Rozmawiacie o wierze ze swoimi „podwozicielami”? O czym?

PRZEMEK: Jeśli mówimy o niedzieli w trasie, to zawsze planuję wizytę w kościele. Jeśli nie ma takiej okazji, to wieczorem staram się odmawiać cały różaniec. Gdy przychodzi do rozmów o wierze z podwożącymi mnie osobami, to różnie bywa. Wiele zależy od kraju i tego czy da radę się dogadać.

A wyobraźcie sobie… jeszcze jedną rzecz. Wspominaliśmy o niej niedawno u nas na blogu. Znajdujecie się w Jerozolimie, w czasie Triduum Paschalnego. Macie pewne oczekiwania. Na miejscu zastajecie kramy, pod Bazyliką Grobu sklepy z jedzeniem, blisko Grobu Pańskiego stos butelek i śmieci – tak jest naprawdę. A potem okazuje się, że msza w obrządku łacińskim już była. Została tylko jedna z obrządku wschodnim, za godzinę. Co czujesz? Co robisz? 

KUBA: Kramy, sklepy z jedzeniem i sterty śmieci przeszkadzałyby mi pod każdą świątynią – zarówno w Jerozolimie, jak i przy moim parafialnym kościele. Byłaby to dla mnie negatywna wizytówka mieszkających tam osób, ale z pewnością nie wpłynęłaby na moje przeżywanie Triduum Paschalnego. Co do Mszy Świętej – bez wątpienia zostaję na tej w obrządku wschodnim. Lepsza taka, niż żadna. W końcu to też Chrześcijaństwo. Choć prawdę mówiąc, wolę przeżywać Wielkanoc u siebie w parafii. W Jerozolimie, przeżycia duchowe byłyby zagłuszane przez przeżycia czysto turystyczne. W Polskim Kościele łatwiej byłoby mi się skupić na istocie świąt.

MATEUSZ: Też bolą mnie te kramy i sklepy przy tak szczególnych dla mojej wiary miejscach, bolą mnie tony śmieci. Ale jeżeli, dla ludzi tam pracujących, jest to jedyna możliwość zarobku i utrzymania rodziny jestem w stanie to jakoś przełknąć. A co do Mszy w obrządku wschodnim (koptowie, prawosławni itd.) – idę. Tam zachodzi ta sama Ofiara, co w Kościele katolickim.

A nie przeraża Was połączenie miejsc kultu z turystyką masową?

KUBA: Tam gdzie przyjeżdżają ludzie, tam rozwija się przemysł turystyczny. Jeżeli w miejscach kultu religijnego taki przemysł kwitnie, to wypada się tylko cieszyć z dużej liczby pielgrzymów. Z drugiej strony, nadmiernie rozwinięty przemysł turystyczny bywa irytujący. Jeżeli jednak zachowany jest szacunek dla religijnego charakteru danego miejsca, to wszystko jest w porządku. Jest popyt, znaczy że jest potrzeba, choć osobiście bardziej odpowiadałby mi kameralny klimat takich miejsc.

Dziękujemy wszystkim za te opinie 🙂

Katechizm kościoła katolickiego mówi, że gdy podróżujemy przez całą niedzielę, nie mamy ścisłego obowiązku uczestnictwa we Mszy świętej statek, samolot, pociąg… i nie mamy grzechu ciężkiego (ale tylko wtedy). Jednakże, jeśli podróżujemy w sposób swobodny autostop, auto, rower powinniśmy dołożyć wszelkich starań, by odwiedzić świątynię „po drodze” o ile to możliwe, lub uczestniczyć we mszy sobotniej wieczornej.

A Wy? Jaki macie stosunek do niedzieli w podróży? Do mszy, obowiązkach katolika? Komentujcie! Każda opinia jest cenna